POLSKI OWCZAREK NIZINNY (Polish Lowland Sheepdog) Wzorzec FCI nr 251

Kraj pochodzenia: Polska
Data publikacji oryginalnego wzorca: 07.08.1998 r.
Przeznaczenie: Daje się łatwo układać do zadań psa pasterskiego i stróża. Przeniesiony w warunki miejskie jest bardzo dobrym psem towarzyszącym.
Klasyfikacja FCI: Grupa 1 – Owczarki i psy pasterskie
(oprócz szwajcarskich psów pasterskich).
Sekcja 1 – Owczarki.
Nie podlega próbom pracy.

WRAŻENIE OGÓLNE:
Polski Owczarek Nizinny jest psem średniej wielkości, krępej muskularnej budowy
o długim, gęstym owłosieniu. Odpowiednio pielęgnowany włos sprawia, że pies ma wygląd efektowny i budzi zainteresowanie.

WAŻNE PROPRCJE:
Wysokość w kłębie do długości tułowia jest jak 9:10. Stosunek długości kufy do długości czaszki jest jak 1:1, lub kufa nieco krótsza.

ZACHOWANIE – TEMPERAMENT:
Usposobienie ma żywe, jest opanowany, bystry, czujny, obdarzony doskonałą pamięcią. Odporny na niesprzyjające warunki zewnętrzne.

GŁOWA:
Proporcjonalna, średniej wielkości, nie za ciężka, z silnym zarostem czoła, policzków i brody, wskutek czego wydaje się większa, niż jest w rzeczywistości
Uzębienie: Mocne szczęki. Zęby mocne, zgryz nożycowy lub cęgowy.
Oczy: Średniej wielkości, owalne, nie wypukłe, koloru orzechowego, o żywym
i przenikliwym wyrazie. Brzegi powiek ciemne.
Uszy: Wiszące, osadzone umiarkowanie wysoko, średniej wielkości, kształtu sercowatego, szerokie u nasady, przednią krawędzią przylegające do policzków, ruchliwe.

SZYJA:
Średniej długości, silna, muskularna, bez podgardla. Noszona raczej poziomo.

TUŁÓW:
Sylwetka raczej prostokątna niż kwadratowa.
Kłąb: Wyraźnie zaznaczony.
Grzbiet: Prosty, silnie umięśniony.
Lędźwie: Szerokie, dobrze związane.
Zad: Krótki, lekko ścięty.
Klatka piersiowa: Głęboka, umiarkowanej szerokości, żebra wysklepione, nie płaskie, ale nie beczkowate.
Brzuch: Lekko podkasany.

OGON:

– Ogon krótki albo szczątkowy od urodzenia, albobardzo krótko cięty.
– Ogon jeżeli niecięty dość długi, obficie owłosiony. U psa odprężonego
opuszczony, u psa podnieconego wesoło uniesiony nad grzbietem, nigdy zawinięty
w pierścień lub położony na grzbiecie.
– Ogon skrócony (średniej długości) niecięty noszony dowolnie.

KOŃCZYNY PRZEDNIE:
Widziane z boku i z przodu – pionowe i proste. Mocny kościec zapewnia
dobrą postawę.
Łopatki: Szerokie, średniej długości, ukośne, dobrze przylegające, silnie
umięśnione.
Śródręcza: Lekko ukośne w stosunku do przedramienia.
Łapy: Owalne, zwarte, palce lekko wysklepione, opuszki twarde, pazury krótkie, możliwie ciemne.

KOŃCZYNY TYLNE:
Widziane z tyłu pionowe, dobrze ukątowane.
Uda: Szerokie, dobrze umięśnione.
Stawy skokowe: Wyraźnie zaznaczone.
Łapy: Zwarte, owalne.

CHODY/RUCH:
Swobodny, posuwisty stęp lub kłus.

SKÓRA:
Ściśle przylegająca, nie tworzy fałd.

OKRYWA WŁOSOWA:
Sierść: Całe ciało psa okrywa gęsta, gruba, kosmata sierść o miękkim podszyciu. Włos prosty, dopuszczalny lekko falisty. Włosy opadające z czoła w sposób charakterystyczny przysłaniają oczy.
Umaszczenie: Wszystkie umaszczenia dopuszczalne.

WYMIARY:
Wysokość w kłębie: Psy 45-50 cm. Suki 42-47 cm
Nie jest pożądane zmniejszanie wymiarów poniżej wzorcowych i hodowanie psów zbyt delikatnych, ponieważ polski owczarek nizinny powinien zachować charakter psa użytkowego.

WADY:
Każde odstępstwo od wzorca należy traktować jako wadę. Jej ocena powinna być proporcjonalna do stopnia tego odstępstwa.

Uwaga:
Psy muszą mieć dwa, normalnie rozwinięte jądra, w pełni usytuowane w mosznie.