©
©Senecio cephalophorus
Opis
Rodzina: Asteraceae
Synonim: Kleinia cephalophora
Jak u większości gruboszowatych korzenie płytkie, szeroko rozpostarte by jak najwięcej wody mogły zgromadzić w liściach. Krótka, mięsista łodyga pokryta liśćmi tak gęsto, iż sprawiają wrażenie rozety. Liście owalne lecz zaostrzone w kolorze szarozielonym. Są one pokryte niebieskawym, woskowatym nalotem. Ponieważ łatwo się ściera, więc by zachowały swój kolor trzeba się z nimi ostrożnie obchodzić. Jeśli nie ma pełnego słońca liście pozostają szarozielone. W dobrych warunkach praktycznie z każdej rozety wybija pęd kwiatostanowy. Kwiatostanów w postaci koszyczka jest na pędzie kilka. Dopóki są pąkami mają postać zwisającą. Kiedy przychodzi ich czas kwitnienia prostują się i pojawiają liczne lejkowate, lecz maleńkie 
kwiaty zebrane w główkowaty kwiatostan. Jest to koszyczek pozbawiony kwiatów języczkowych, a wypełniony samymi kwiatami rurkowatymi. Przynależność do rodziny astrowatych najlepiej widać po owocostanach, które są puszystymi kulkami, bowiem niełupki pełniące rolę nasion są wyposażone w puch lotny i gołym końcem umocowane w dnie kwiatowym.
Występowanie
Roślina pochodzi z zachodniej części RPA.
Wysokość
Same liście mają około 20 cm, w trakcie 
kwitnienia roślina mierzy do 45 cm.
Termin kwitnienia
To zależy od ilości światła. Głównie zatem jest to lato i wczesna jesień.
Kolor kwiatu
Pomarańczowo-czerwony.
Stanowisko
Latem roślina najlepiej będzie się czuła postawiona na zewnętrznym parapecie w pełnym słońcu. Zimą stawiamy ją w możliwie najwidniejszym miejscu, lecz z dala od kaloryfera. Optymalna temperatura zimowania to około 15 0C. Jeśli stanowisko nie zapewni maksymalnej ilości światła, a latem słońca roślina wyciągnie się w niemożebny sposób tracąc wszelką formę.
Wymagania i pielęgnacja
Roślina nie jest kłopotliwa w pielęgnacji. Jedyne co jej należy zapewnić to bardzo przepuszczalne podłoże zawierające najlepiej nawóz o spowolnionym działaniu. Ponieważ rośliny nie musimy często przesadzać(raz na 2-3 lata) 
należy zadbać o podłoże. Ziemię z torfem jaką kupujemy w sklepie mieszamy najlepiej z wermikulitem lub drobnym żwirem. Nie kupujmy ziemi do kaktusów czy storczyków, dla sukulentów to za słabe podłoże. Sama używam praktycznie wyłącznie ziemi z firmy Osmocote zawierającej nawóz o spowolnionym działaniu. Ma jeszcze wermikulit, ale tylce co kot napłakał, więc kupuję żwirek i dodatkowo mieszam z ziemią. Przy sukulentach w pierwszym roku w ogóle nie nawożę. Dopiero wiosną kolejnego roku rozpoczynam nawożenie. Tego typu roślinom funduję zawsze biohumus. Tylko w momencie jak się pojawią pąki podlewam 
nawozem do roślin kwitnących. Potem znów wracam do biohumusu.
Przy sukulentach ważne jest podlewanie. Wolą metodę raz a porządnie i następny raz dopiero kiedy 2-3 cm ziemi przeschną. Można w tym czasie pojechać na krótki urlop. Zimą jeszcze bardziej ograniczamy podlewanie.
Jedyną pracą przy tej roślinie jest skracanie pędów kwiatostanowych. Po przekwitnięciu szczytowego kwiatostanu zaczyna kwitnąć ten niżej położony. Można odciąć tę górną część pędu by roślina nie straszyła zaschniętym 
kikutem. Nasion raczej wiązać nie będzie, chyba że sami zabawimy się w owada, ale to niezła zabawa bo kwiaty są małe i przyda się lupa.
Nawet jeśli zapewnimy roślinie optymalne warunki to i tak proces starzenia się rośliny będzie postępował. Roślina będzie tracić najstarsze liście. Powoli lub szybciej jeśli roślina ma kłopoty ze światłem i nawożeniem,będzie się odsłaniała goła łodyga. Po 3-4 latach roślina będzie wyglądała jak na zdjęciu. Możemy się z tym pogodzić lub odmłodzić roślinę. Sadzonki przyjmują się dość łatwo jeśli podłoże jest ciepłe więc warto to robić późną wiosną lub latem. Jeśli do szerszej doniczki damy kilka sadzonek, od razu będziemy mieć ładną kępkę i wiele kwiatów.
Mrozoodporność
Gdyby coś się działo to roślina przetrwa jeśli temperatura nie spadnie poniżej +2 0C.
Rozmnażanie
Wysiew nasion i sadzonkowanie. Przy każdym sposobie rozmnażania ważnym jest by temperatura wilgotnej ziemi była nie niższa ja 20 0C.
Choroby i szkodniki
Szkodniki – wełnowce korzeniowe.
Choroby – czarna zgnilizna korzeni, którą zazwyczaj fundujemy sobie sami przelewając roślinę.
Uwagi
Nazwa rodzaju ”Senecio”pochodzi od łacińskiego wyrazu ‚senex’ = stary.
Nazwa gatunkowa ”cephalophorus” to zbitka dwóch łacińskich słów i da się to z grubsza przetłumaczyć jako ‚głowa światła’. Jest odniesienie do główkowatych i o ostrym kolorze kwiatostanów.
A
A
A
Przypisy
Wykorzystano zdjęcia z następujących stron:
Kwiatostan – http://www.flickr.com/photos/99088275@N04/9356145193/
Młoda roślina – http://plantsarethestrangestpeople.blogspot.com/
Bez kwiatów – http://zimmerpflanzen.ws/senecio/
W gruncie – http://www.lapshin.org/succulent/plants.php?id=agen&s=Senecio
Owocostan – http://www.flickr.com/photos/xenoflor/4903628611/
Pęd kwiatostanowy – http://www.flickr.com/photos/31501723@N00/9393376138
Kwiaty doniczkowe 