Adilium (lat. Adilium) - zoğalkimilər fəsiləsinə aid bitki cinsi.
Adilium (lat. Adilium) - zoğalkimilər fəsiləsinə aid bitki cinsi.
Alángium (Alangium) je rod rostlin z čeledi dřínovité (Cornaceae). Jsou to opadavé keře a stromy se střídavými jednoduchými listy. Rostou v tropických a subtropických oblastech od Afriky po Austrálii a Tichomoří.
Alángia jsou opadavé keře a stromy, někdy s trny. Listy jsou jednoduché, střídavě postavené, bez palistů. Květy jsou oboupohlavné, pravidelné, v úžlabních vrcholících. Kalich je srostlý ze 4 až 10 lístků a se stejným počtem zubů. Korunní lístky jsou volné nebo na bázi srostlé, ve stejném počtu jako kališní lístky. Tyčinek je stejný počet jako korunních lístků nebo 2 až 4x tolik. Tyčinky jsou volné a vyrůstají z nektáriového terče. Semeník je spodní, obvykle jednopouzdrý a s jediným vajíčkem. Plodem je peckovice zakončená vytrvalým kalichem a květním terčem.[1]
Rod zahrnuje asi 21 druhů, rozšířených od tropické Afriky přes Asii až po Austrálii a Fidži.[1]
V dřívějších taxonomických systémech (Cronquist, Dahlgren) byl rod Alangium řazen do samostatné čeledi v rámci řádu dřínotvaré (Cornales). Později bylo molekulárními studiemi zjištěno, že je tento rod sesterskou větví k rodu dřín (Cornus) a byl přeřazen do čeledi dřínovité (Cornaceae).[2]
Dřevo je místně v Africe a Asii používáno v řezbářství, stavebnictví apod., v Africe je druh Alangium chinense používán též v lidovém lékařství.[3]
Obrázky, zvuky či videa k tématu Alangium ve Wikimedia Commons
Alángium (Alangium) je rod rostlin z čeledi dřínovité (Cornaceae). Jsou to opadavé keře a stromy se střídavými jednoduchými listy. Rostou v tropických a subtropických oblastech od Afriky po Austrálii a Tichomoří.
Die Gattung Alangium gehört zur Familie der Hartriegelgewächse (Cornaceae). Die etwa zwanzig Pflanzenarten sind hauptsächlich in Südostasien verbreitet, wenige Arten finden sich nordwärts bis nach Japan, westwärts bis Madagaskar und Afrika.
Alle Arten in dieser Gattung sind Gehölze, sowohl immergrüne als auch laubabwerfende Arten, die als Bäume oder Sträucher, selten auch Lianen wachsen. Die wechselständig angeordneten Laubblätter sind einfach, ganzrandig oder leicht gelappt.[1]
Die Blüten stehen zu mehreren als zymöse Blütenstände in den Blattachseln. Die Blüten sind weiß oder weißlich-gelb. Die schmalen Kronblätter krümmen sich beim Öffnen der Blütenknospe zurück oder rollen sich ein. Die großen Staubbeutel stehen an langen Staubfäden weit aus der Blüte heraus. Der Fruchtknoten ist unterständig. Es entsteht eine einsamige Steinfrucht.[1]
Verbreitungszentrum von Alangium ist Südostasien, im Norden von Japan und Korea über China, den Südhang des Himalaya über die indonesische Inselwelt bis ins tropische Australien. In Madagaskar und Afrika finden sich die westlichsten Verbreitungsareale.[2]
Dabei ist die Größe des besiedelten Areals von Art zu Art ganz unterschiedlich: Alangium chinense kommt von China bis nach Afrika vor – mit entsprechenden Variationen, die zu zahlreichen Synonymen geführt haben. Andere Arten, wie Alangium circulare, Alangium havilandii oder Alangium longiflorum stehen als „vulnerable“ auf der Roten Liste, weil ihr Lebensraum gefährlich kleiner geworden ist.[3]
In Mitteleuropa sind keine Arten heimisch, selten sieht man Alangium platanifolium oder Alangium chinense als Ziergehölze.[4]
Einige Arten werden medizinisch genutzt, darunter Alangium chinense und Alangium salviifolium.[5] Wegen der hübschen, duftenden Blüten pflanzt man sie manchmal als Ziergehölze.
Die Gattung Alangium wurde 1783 durch Jean-Baptiste de Lamarck in Encyclopédie Méthodique, Botanique, 1, S. 174 aufgestellt.[6] Synonyme für Alangium Lam. sind: Angolam Adans., Angolamia Scop., Diacicarpium Blume, Kara-angolam Adans., Marlea Roxb., Pautsauvia Juss., Pseudalangium F.Muell., Rhytidandra A.Gray, Stelanthes Stokes, Stylidium Lour. nom. rej., Stylis Poir., Karangolum Kuntze.[7]
Zur Gattung Alangium gehören etwa zwanzig Arten:[8][9][3][7]
Die Gattung Alangium gehört zur Familie der Hartriegelgewächse (Cornaceae). Die etwa zwanzig Pflanzenarten sind hauptsächlich in Südostasien verbreitet, wenige Arten finden sich nordwärts bis nach Japan, westwärts bis Madagaskar und Afrika.
अंकोल नामक पौधा अंकोट कुल का एक सदस्य है। वनस्पतिशास्त्र की भाषा में इसे एलैजियम सैल्बीफोलियम या एलैजियम लामार्की भी कहते हैं। वैसे विभिन्न भाषाओं में इसके विभिन्न नाम हैं जो निम्नलिखित हैं-
यह बड़े क्षुप (shrub) या छोटे वृक्ष (3 से 6 मीटर लंबे) के रूप में पाया जाता है। इसके तने की मोटाई 2.5 फुट होती है। तथा यह भूरे रंग की छाल से ढका रहता है। पुराने वृक्षों के तने तीक्ष्णाग्र होने से काँटेदार या कंटकीभूत (Spina cent) होते हैं।
इनकी पंक्तियाँ तीन से छह इंच लंबी अपलक, दीर्घवतया लंबगोल, नुकीली या हल्की नोंक वाली, आधार की तरफ पतली या विभिन्न गोलाई लिए हुए होती है। इनका ऊपरी तल चिकना एवं निचला तल मुलायम रोगों से युक्त होता है। मुख्य शिरा से पाँच से लेकर आठ की संख्या में छोटी शिराएँ निकलकर पूरे पत्र दल में फैल जाती हैं। ये पति्तयाँ एकांतर क्रम में लगभग आधे इंच लंबे पूर्णवृत (Petioda) द्वारा पौधे की शाखाओं से लगी रहती हैं।
पुष्प श्वेत एवं मीठी गंध से युक्त होते हैं। फरवरी से अप्रैल तक इस पौधे में फूल लगते हैं। बाह्य दल रोमयुक्त एवं परस्पर एक-दूसरे से मिलकर एक नलिकाकार रचना बनाते हैं जिसका ऊपरी किनारा बहुत छोटे-छोटे भागों में कटा रहता है। इन्हें बाह्यदलपुंज दंत (Calyx teeth) कहते हैं।
फल बेरी कहलाता है जो 5/8 इंच लंबा, 3/8 इंच चौड़ा काला अंडाकार तथा बाह्यदलपुंज के बढ़े हुए हिस्से से ढका रहता है। प्रारंभ में फल मुलायम रोमों से ढका रहता है परंतु रोगों के झड़ जाने के बाद चिकना हो जाता है। गुठली या अंतभिति्त (Endocarp) कठोर होती है। बीच का गूदा काली आभा लिए लाल रंग का होता है। बीज लंबोतरा या दीर्घवत् एवं भारी पदार्था से भरा रहता है। बीज पत्र सिकुड़े होते हैं।
इस पौधे की जड़ में 0.8 प्रतिशत अंकोटीन नामक पदार्थ पाया जाता है। इसके तेल में भी 0.2 प्रतिशत यह पदार्थ पाया जाता है। अपने रोग नाशक गुणों के कारण यह पौधा चिकित्साशास्त्र में अपना महत्त्वपूर्ण स्थान रखता है। रक्तचाप को कम करने में इसका पूर्ण बहुत ही उपयोगी सिद्ध हुआ है।
हिमालय की तराई, उत्तर प्रदेश, बिहार, बंगाल, राजस्थान, दक्षिण भारत एवं बर्मा आदि क्षेत्रों में यह पौधा सरलता से प्राप्य है।
अंकोल नामक पौधा अंकोट कुल का एक सदस्य है। वनस्पतिशास्त्र की भाषा में इसे एलैजियम सैल्बीफोलियम या एलैजियम लामार्की भी कहते हैं। वैसे विभिन्न भाषाओं में इसके विभिन्न नाम हैं जो निम्नलिखित हैं-
संस्कृत : अंकोट, दीर्घकील हिंदी : दक्षिणी ढेरा, ढेरा, थेल, अंकूल ; सहारनपुर क्षेत्र- विसमार बँगला : आँकोड़ मराठी : आंकुल गुजराती : ओबला कोल : अंकोल संथाली : ढेला।ਅੰਕੋਲ (ਅਲੈਂਜੀਅਮ) ਨਾਮਕ ਪੌਦਾ ਅੰਕੋਟ (ਅਲੈਂਜੀਆਸੀਏ) ਕੁਲ ਦਾ ਇੱਕ ਮੈਂਬਰ ਹੈ।[1] ਵਨਸਪਤੀ ਸ਼ਾਸਤਰ ਦੀ ਬੋਲੀ ਵਿੱਚ ਇਸਨੂੰ ਅਲੈਂਜੀਅਮ ਸੈਲਬੀਫੋਲੀਅਮ ਜਾਂ ਅਲੈਜੀਅਮ ਲੇਮਾਰਕੀ ਵੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਅਲੈਂਜੀਅਮ ਦੀਆਂ ਟਾਈਪ ਪ੍ਰਜਾਤੀ ਅਲੈਂਜੀਅਮ ਡੇਕਾਪੇਟਾਲੁਮ ਹੈ, ਜਿਸਨੂੰ ਹੁਣ ਅਲੈਂਜੀਅਮ ਸੈਲਬੀਫੋਲੀਅਮ ਦੀ ਉੱਪ-ਪ੍ਰਜਾਤੀ ਵਜੋਂ ਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।[2] ਉਂਜ ਵੱਖ ਵੱਖ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਇਸਦੇ ਵੱਖ ਵੱਖ ਨਾਮ ਹਨ ਜੋ ਹੇਠ ਲਿਖੇ ਹਨ - ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ, ਅੰਕੋਟ, ਦੀਰਘਕੀਲ। ਹਿੰਦੀ ਦੱਖਣ-ਢੇਰਾ, ਢੇਰਾ, ਥੇਲ, ਅੰਕੂਲ। ਬੰਗਲਾ-ਆਂਕੋੜ। ਸਹਾਰਨਪੁਰ ਖੇਤਰ-ਵਿਸਮਾਰ। ਮਰਾਠੀ-ਆਂਕੁਲ। ਗੁਜਰਾਤੀ-ਓਬਲਾ। ਕੋਲ-ਅੰਕੋਲ ਅਤੇ ਸੰਥਾਲੀ-ਢੇਲਾ। ਇਹ ਵੱਡੇ ਕਸ਼ੁਪ (shrub) ਜਾਂ ਛੋਟੇ ਰੁੱਖ: 3 ਤੋਂ 6 ਮੀਟਰ ਲੰਬਾਈ ਵਿੱਚ ਮਿਲਦਾ ਹੈ। ਇਸਦੇ ਤਣੇ ਦੀ ਮੋਟਾਈ 2.5 ਫੁੱਟ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਅਤੇ ਇਹ ਭੂਰੇ ਰੰਗ ਦੀ ਛਿੱਲ ਨਾਲ ਢਕਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਪੁਰਾਣੇ ਰੁੱਖਾਂ ਦੇ ਤਣੇ ਕਿੰਗਰੇਦਾਰ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਕੰਡੇਦਾਰ (Spina cent) ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਪੰਕਤੀਆਂ ਤਿੰਨ ਤੋਂ ਛੇ ਇੰਚ ਲੰਮੀਆਂ ਅਪਲਕ, ਲੰਬਗੋਲ, ਨੁਕੀਲੀਆਂ ਜਾਂ ਹਲਕੀ ਨੋਕ ਵਾਲੀਆਂ, ਆਧਾਰ ਦੀ ਤਰਫ ਪਤਲੀਆਂ ਜਾਂ ਵੱਖ ਵੱਖ ਗੋਲਾਈ ਵਾਲੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਉਪਰੀ ਤਲ ਚਿਕਣਾ ਅਤੇ ਨੀਵਾਂ ਤਲ ਮੁਲਾਇਮ ਰੋਮਦਾਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਮੁੱਖ ਸ਼ਿਰਾ ਤੋਂ ਪੰਜ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਅੱਠ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਛੋਟੀਆਂ ਸ਼ਿਰਾਵਾਂ ਨਿਕਲਕੇ ਪੂਰੇ ਪੱਤਰ ਦਲ ਵਿੱਚ ਫੈਲ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਹ ਪੰਖੜੀਆਂ ਏਕਾਂਤਰ ਕ੍ਰਮ ਵਿੱਚ ਲੱਗਭੱਗ ਅੱਧੇ ਇੰਚ ਲੰਬੇ ਪੇਟੀਓਡਾ (Petioda) ਦੁਆਰਾ ਬੂਟੇ ਦੀਆਂ ਸ਼ਾਖਾਵਾਂ ਨਾਲ ਲੱਗੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਪੁਸ਼ਪ ਚਿੱਟੇ ਅਤੇ ਮਿੱਠੀ ਸੁਗੰਧ ਵਾਲੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਫਰਵਰੀ ਤੋਂ ਅਪ੍ਰੈਲ ਤੱਕ ਇਸ ਬੂਟੇ ਨੂੰ ਫੁੱਲ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਬਾਹਰਲਾ ਦਲ ਰੋਮਦਾਰ ਅਤੇ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ-ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਮਿਲਕੇ ਇੱਕ ਨਲੀਕਾਰ ਰਚਨਾ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ ਜਿਸਦਾ ਉਪਰਲਾ ਕਿਨਾਰਾ ਬਹੁਤ ਛੋਟੇ-ਛੋਟੇ ਭਾਗਾਂ ਵਿੱਚ ਕਟਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬਾਹਰੀ ਦਲਪੁੰਜ ਦੰਦ (Calyx teeth) ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਇਸਦਾ ਫਲ ਬੇਰ ਕਹਾਂਦਾ ਹੈ ਜੋ 5/8 ਇੰਚ ਲੰਮਾ, 3/8 ਇੰਚ ਚੌੜਾ ਕਾਲ਼ਾ ਅੰਡਕਾਰ ਅਤੇ ਬਾਹਰੀ ਦਲਪੁੰਜ ਦੇ ਵਧੇ ਹੋਏ ਹਿੱਸੇ ਨਾਲ ਢਕਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਅਰੰਭ ਵਿੱਚ ਫਲ ਮੁਲਾਇਮ ਰੋਮਾਂ ਨਾਲ ਢਕਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਪਰ ਰੋਮ ਝੜ ਜਾਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਚਿਕਣਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸਦੀ ਗੁਠਲੀ (Endocarp) ਕਠੋਰ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਗੁੱਦਾ ਕਾਲੀ ਭਾ ਮਾਰਦਾ ਲਾਲ ਰੰਗ ਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਬੀਜ ਲੰਮੂਤਰਾ ਅਤੇ ਭਾਰੀ ਪਦਾਰਥਾ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਬੀਜ ਪੱਤਰ ਸੁੰਗੜੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਬੂਟੇ ਦੀ ਜੜ੍ਹ ਵਿੱਚ 0.8 ਫ਼ੀਸਦੀ ਅੰਕੋਟੀਨ ਨਾਮਕ ਪਦਾਰਥ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਸਦੇ ਤੇਲ ਵਿੱਚ ਵੀ 0.2 ਫ਼ੀਸਦੀ ਇਹ ਪਦਾਰਥ ਪਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਰੋਗ ਨਾਸ਼ਕ ਗੁਣਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨ ਇਸ ਪੌਦੇ ਦਾ ਚਿਕਿਤਸਾ ਸ਼ਾਸਤਰ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸਥਾਨ ਹੈ। ਰਕਤਚਾਪ ਨੂੰ ਘੱਟ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਇਹ ਬਹੁਤ ਹੀ ਲਾਭਦਾਇਕ ਸਿੱਧ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਹਿਮਾਲਾ ਦੀ ਤਰਾਈ, ਉੱਤਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼, ਬਿਹਾਰ, ਬੰਗਾਲ, ਰਾਜਸਥਾਨ, ਦੱਖਣ ਭਾਰਤ ਅਤੇ ਬਰਮਾ ਆਦਿ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਇਹ ਪੌਦਾ ਸੌਖਿਆਂ ਮਿਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਅੰਕੋਲ (ਅਲੈਂਜੀਅਮ) ਨਾਮਕ ਪੌਦਾ ਅੰਕੋਟ (ਅਲੈਂਜੀਆਸੀਏ) ਕੁਲ ਦਾ ਇੱਕ ਮੈਂਬਰ ਹੈ। ਵਨਸਪਤੀ ਸ਼ਾਸਤਰ ਦੀ ਬੋਲੀ ਵਿੱਚ ਇਸਨੂੰ ਅਲੈਂਜੀਅਮ ਸੈਲਬੀਫੋਲੀਅਮ ਜਾਂ ਅਲੈਜੀਅਮ ਲੇਮਾਰਕੀ ਵੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਅਲੈਂਜੀਅਮ ਦੀਆਂ ਟਾਈਪ ਪ੍ਰਜਾਤੀ ਅਲੈਂਜੀਅਮ ਡੇਕਾਪੇਟਾਲੁਮ ਹੈ, ਜਿਸਨੂੰ ਹੁਣ ਅਲੈਂਜੀਅਮ ਸੈਲਬੀਫੋਲੀਅਮ ਦੀ ਉੱਪ-ਪ੍ਰਜਾਤੀ ਵਜੋਂ ਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਂਜ ਵੱਖ ਵੱਖ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਇਸਦੇ ਵੱਖ ਵੱਖ ਨਾਮ ਹਨ ਜੋ ਹੇਠ ਲਿਖੇ ਹਨ - ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ, ਅੰਕੋਟ, ਦੀਰਘਕੀਲ। ਹਿੰਦੀ ਦੱਖਣ-ਢੇਰਾ, ਢੇਰਾ, ਥੇਲ, ਅੰਕੂਲ। ਬੰਗਲਾ-ਆਂਕੋੜ। ਸਹਾਰਨਪੁਰ ਖੇਤਰ-ਵਿਸਮਾਰ। ਮਰਾਠੀ-ਆਂਕੁਲ। ਗੁਜਰਾਤੀ-ਓਬਲਾ। ਕੋਲ-ਅੰਕੋਲ ਅਤੇ ਸੰਥਾਲੀ-ਢੇਲਾ। ਇਹ ਵੱਡੇ ਕਸ਼ੁਪ (shrub) ਜਾਂ ਛੋਟੇ ਰੁੱਖ: 3 ਤੋਂ 6 ਮੀਟਰ ਲੰਬਾਈ ਵਿੱਚ ਮਿਲਦਾ ਹੈ। ਇਸਦੇ ਤਣੇ ਦੀ ਮੋਟਾਈ 2.5 ਫੁੱਟ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਅਤੇ ਇਹ ਭੂਰੇ ਰੰਗ ਦੀ ਛਿੱਲ ਨਾਲ ਢਕਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਪੁਰਾਣੇ ਰੁੱਖਾਂ ਦੇ ਤਣੇ ਕਿੰਗਰੇਦਾਰ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਕੰਡੇਦਾਰ (Spina cent) ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਪੰਕਤੀਆਂ ਤਿੰਨ ਤੋਂ ਛੇ ਇੰਚ ਲੰਮੀਆਂ ਅਪਲਕ, ਲੰਬਗੋਲ, ਨੁਕੀਲੀਆਂ ਜਾਂ ਹਲਕੀ ਨੋਕ ਵਾਲੀਆਂ, ਆਧਾਰ ਦੀ ਤਰਫ ਪਤਲੀਆਂ ਜਾਂ ਵੱਖ ਵੱਖ ਗੋਲਾਈ ਵਾਲੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਉਪਰੀ ਤਲ ਚਿਕਣਾ ਅਤੇ ਨੀਵਾਂ ਤਲ ਮੁਲਾਇਮ ਰੋਮਦਾਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਮੁੱਖ ਸ਼ਿਰਾ ਤੋਂ ਪੰਜ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਅੱਠ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਛੋਟੀਆਂ ਸ਼ਿਰਾਵਾਂ ਨਿਕਲਕੇ ਪੂਰੇ ਪੱਤਰ ਦਲ ਵਿੱਚ ਫੈਲ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਹ ਪੰਖੜੀਆਂ ਏਕਾਂਤਰ ਕ੍ਰਮ ਵਿੱਚ ਲੱਗਭੱਗ ਅੱਧੇ ਇੰਚ ਲੰਬੇ ਪੇਟੀਓਡਾ (Petioda) ਦੁਆਰਾ ਬੂਟੇ ਦੀਆਂ ਸ਼ਾਖਾਵਾਂ ਨਾਲ ਲੱਗੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਪੁਸ਼ਪ ਚਿੱਟੇ ਅਤੇ ਮਿੱਠੀ ਸੁਗੰਧ ਵਾਲੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਫਰਵਰੀ ਤੋਂ ਅਪ੍ਰੈਲ ਤੱਕ ਇਸ ਬੂਟੇ ਨੂੰ ਫੁੱਲ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਬਾਹਰਲਾ ਦਲ ਰੋਮਦਾਰ ਅਤੇ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ-ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਮਿਲਕੇ ਇੱਕ ਨਲੀਕਾਰ ਰਚਨਾ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ ਜਿਸਦਾ ਉਪਰਲਾ ਕਿਨਾਰਾ ਬਹੁਤ ਛੋਟੇ-ਛੋਟੇ ਭਾਗਾਂ ਵਿੱਚ ਕਟਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬਾਹਰੀ ਦਲਪੁੰਜ ਦੰਦ (Calyx teeth) ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਇਸਦਾ ਫਲ ਬੇਰ ਕਹਾਂਦਾ ਹੈ ਜੋ 5/8 ਇੰਚ ਲੰਮਾ, 3/8 ਇੰਚ ਚੌੜਾ ਕਾਲ਼ਾ ਅੰਡਕਾਰ ਅਤੇ ਬਾਹਰੀ ਦਲਪੁੰਜ ਦੇ ਵਧੇ ਹੋਏ ਹਿੱਸੇ ਨਾਲ ਢਕਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਅਰੰਭ ਵਿੱਚ ਫਲ ਮੁਲਾਇਮ ਰੋਮਾਂ ਨਾਲ ਢਕਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਪਰ ਰੋਮ ਝੜ ਜਾਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਚਿਕਣਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸਦੀ ਗੁਠਲੀ (Endocarp) ਕਠੋਰ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਗੁੱਦਾ ਕਾਲੀ ਭਾ ਮਾਰਦਾ ਲਾਲ ਰੰਗ ਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਬੀਜ ਲੰਮੂਤਰਾ ਅਤੇ ਭਾਰੀ ਪਦਾਰਥਾ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਬੀਜ ਪੱਤਰ ਸੁੰਗੜੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਬੂਟੇ ਦੀ ਜੜ੍ਹ ਵਿੱਚ 0.8 ਫ਼ੀਸਦੀ ਅੰਕੋਟੀਨ ਨਾਮਕ ਪਦਾਰਥ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਸਦੇ ਤੇਲ ਵਿੱਚ ਵੀ 0.2 ਫ਼ੀਸਦੀ ਇਹ ਪਦਾਰਥ ਪਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਰੋਗ ਨਾਸ਼ਕ ਗੁਣਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨ ਇਸ ਪੌਦੇ ਦਾ ਚਿਕਿਤਸਾ ਸ਼ਾਸਤਰ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸਥਾਨ ਹੈ। ਰਕਤਚਾਪ ਨੂੰ ਘੱਟ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਇਹ ਬਹੁਤ ਹੀ ਲਾਭਦਾਇਕ ਸਿੱਧ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਹਿਮਾਲਾ ਦੀ ਤਰਾਈ, ਉੱਤਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼, ਬਿਹਾਰ, ਬੰਗਾਲ, ਰਾਜਸਥਾਨ, ਦੱਖਣ ਭਾਰਤ ਅਤੇ ਬਰਮਾ ਆਦਿ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਇਹ ਪੌਦਾ ਸੌਖਿਆਂ ਮਿਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
అలాంజియమ్ (Alangium) పుష్పించే మొక్కలలో ఒక చిన్న ప్రజాతి. దీనిని కార్నేసి లేదా అలాంజియేసి కుటుంబాలలో చేర్చారు.[1] దీనిలో సుమారు 24 జాతులు ఉన్నాయి.[2] The type species for Alangium is Alangium decapetalum, which is now treated as a subspecies of Alangium salviifolium.[3] దీనిలో చాలా జాతులు పొదలు లేదా చిన్న చెట్లుగా పెరుగుతాయి.[2] A. chinense, A. platanifolium, and A. salviifolium are known in cultivation.[4]
అలాంజియమ్ (Alangium) పుష్పించే మొక్కలలో ఒక చిన్న ప్రజాతి. దీనిని కార్నేసి లేదా అలాంజియేసి కుటుంబాలలో చేర్చారు. దీనిలో సుమారు 24 జాతులు ఉన్నాయి. The type species for Alangium is Alangium decapetalum, which is now treated as a subspecies of Alangium salviifolium. దీనిలో చాలా జాతులు పొదలు లేదా చిన్న చెట్లుగా పెరుగుతాయి. A. chinense, A. platanifolium, and A. salviifolium are known in cultivation.
Alangium is a small genus of flowering plants. The genus is included either in a broad view of the dogwood family Cornaceae, or as the sole member of its own family Alangiaceae.[1] Alangium has about 40 species, but some of the species boundaries are not entirely clear.[2] The type species for Alangium is Alangium decapetalum, which is now treated as a subspecies of Alangium salviifolium.[3] All of the species are shrubs or small trees, except the liana Alangium kwangsiense.[2] A. chinense, A. platanifolium, and A. salviifolium are known in cultivation.[4]
The genus consists of small trees, shrubs and lianas, and is native to western Africa, Madagascar, southern and eastern Asia (China, Malaysia, Indonesia, and the Philippines), tropical Australia, the western Pacific Ocean islands, and New Caledonia. Most of the species are native to tropical and subtropical regions of east and southeast Asia.[2] Five of the species extend well outside of this area. Alangium platanifolium extends from east Asia into Russia. Alangium chinense (sensu lato) extends from southeast Asia to Africa. Alangium salviifolium is the most widespread species, ranging from Africa to Australia, Fiji, and New Caledonia. Alangium villosum occurs from southeast Asia to Australia and the western Pacific Islands. Alangium grisolleoides is endemic to Madagascar and gives the genus a disjunct distribution.
Alangium species are used as food plants by the larvae of some Lepidoptera species in the Geometroidea-Drepanoidea assemblage including engrailed (Geometridae) and the subfamily Cyclidiinae (Drepanidae).
The name Alangium is a Latinization, derived from the Malayalam name alangi, which, in Kerala, refers to Alangium salviifolium.[5] It was named in 1783 by Jean-Baptiste Lamarck in his Encyclopédie Méthodique.[6][7]
The wood, fruit, and pollen of Alangium are distinctive. Fossils of Alangium have been recognized from the early Eocene of England and the middle Eocene of western North America. In former times, Alangium was far more widespread than it is today.[2]
As of April 2014 The Plant List recognises 42 accepted species (including infraspecific names):[8]
Differences from the other genera in Cornaceae include articulated pedicels, subulate bracts, bitegmic seeds and the single-seeded fruit. The entire or lobed leaves are alternate. The bisexual (rarely unisexual) nectariferous flowers are arranged in axillary cymes. The flowers have 4-10 small sepals and 4-10 linear petals. There are 4–40 stamens distributed in a single cycle. The ovary is inferior and bilocular (sometimes unilocular). The fruit is drupe.
A detailed description of Alangium can be found at Flora of China (journal).[9] Detailed botanical illustrations are available for several species.[10]
In 2011, a phylogenetic analysis of DNA sequences showed that Alangium is sister to Cornus.[1] Since 1939, Alangium has been divided into four sections: Conostigma, Rhytidandra, Marlea, and Alangium. Some authors have raised Marlea and Rhytidandra to generic rank. The intergeneric classification of Alangium will require a few changes.[2]
One species, Alangium chinense (Chinese: 八角枫; pinyin: bā jiǎo fēng), is considered one of the fifty fundamental herbs in traditional Chinese medicine.
Alangium salviifolium. Alangium is a small genus of flowering plants. The genus is included either in a broad view of the dogwood family Cornaceae, or as the sole member of its own family Alangiaceae. Alangium has about 40 species, but some of the species boundaries are not entirely clear. The type species for Alangium is Alangium decapetalum, which is now treated as a subspecies of Alangium salviifolium. All of the species are shrubs or small trees, except the liana Alangium kwangsiense. A. chinense, A. platanifolium, and A. salviifolium are known in cultivation.
Fruits of alangium
Alangium es un pequeño género de plantas con flores. El género lo han incluido algunos botánicos en la familia Cornaceae, o también como miembro de la familia Alangiaceae.
El género consiste en 27 especies de pequeños árboles, arbustos y lianas, son nativos del oeste de África, Madagascar, sur y este de Asia (China, Malasia, Indonesia, y las Filipinas, Australia tropical, islas del oeste del Pacífico y Nueva Caledonia.
Las hojas son enteras o lobuladas y alternas. Las son hermafroditas con néctar y agrupadas en cimas axilares, tienen 4-10 pequeños sépalos y 4-10 pétalos lineales. Con 4-40 estambres. El fruto es una drupa.
El género fue descrito por Jean-Baptiste Lamarck y publicado en Encyclopédie Méthodique, Botanique 1: 174. 1783.[2]
Especies de Alangium son alimento para las larvae de algunas especies de Lepidopteras, incluidas (Drepanidae).
Una especie, Alangium chinense (Chino: 八角枫; pinyin: bā jiǎo fēng), es considerada una de las 50 hierbas fundamentales de la Medicina tradicional china.
Alangium es un pequeño género de plantas con flores. El género lo han incluido algunos botánicos en la familia Cornaceae, o también como miembro de la familia Alangiaceae.
El género consiste en 27 especies de pequeños árboles, arbustos y lianas, son nativos del oeste de África, Madagascar, sur y este de Asia (China, Malasia, Indonesia, y las Filipinas, Australia tropical, islas del oeste del Pacífico y Nueva Caledonia.
Alangium est un genre d'arbres de la famille des Cornacées en classification phylogénétique APG IV (2016) et APG III, ou de la famille des Alangiaceae en classification classique. Dans les deux cas, ils font partie de l'ordre des Cornales. Les espèces du genre Alangium sont réparties en Afrique, Asie du Sud-Est et Océanie.
Selon World Checklist of Selected Plant Families (WCSP) (14 avril 2019)[2] :
Selon Tropicos (14 avril 2019)[3] (Attention liste brute contenant possiblement des synonymes) :
Alangium est un genre d'arbres de la famille des Cornacées en classification phylogénétique APG IV (2016) et APG III, ou de la famille des Alangiaceae en classification classique. Dans les deux cas, ils font partie de l'ordre des Cornales. Les espèces du genre Alangium sont réparties en Afrique, Asie du Sud-Est et Océanie.
Alangium é un pequeno xénero de plantas con flores. Inclúese na familia Cornaceae na clasificación APGII ou como o único membro da familia alangiaceae.[1] Alangium conta con 24 especies, pero os límites entre algunhas especies non é moi clara.[2] A especie tipo para Alangium é Alangium decapetalum, que agora está considerada como unha subspecie de Alangium salviifolium.[3] Todos os membros son arbustos ou árbores cativas, agás a liana Alangium kwangsiense[2] e son nativas do occidente de África, Madagascar, sur e leste de Asia (China, Malaisia, Indonesia, e as Filipinas), Australia tropical, as illas do oeste do Océano Pacífico e Nova Caledonia, na súa maioría de rexións tropicais e subtropicais.[2] . As especies de alangium serven como alimentos dalgunhas larvas de lepidópteros.
Alangium é un pequeno xénero de plantas con flores. Inclúese na familia Cornaceae na clasificación APGII ou como o único membro da familia alangiaceae. Alangium conta con 24 especies, pero os límites entre algunhas especies non é moi clara. A especie tipo para Alangium é Alangium decapetalum, que agora está considerada como unha subspecie de Alangium salviifolium. Todos os membros son arbustos ou árbores cativas, agás a liana Alangium kwangsiense e son nativas do occidente de África, Madagascar, sur e leste de Asia (China, Malaisia, Indonesia, e as Filipinas), Australia tropical, as illas do oeste do Océano Pacífico e Nova Caledonia, na súa maioría de rexións tropicais e subtropicais. . As especies de alangium serven como alimentos dalgunhas larvas de lepidópteros.
Alangium er en planteslekt som i APG IV-systemet regnes til kornellfamilien. Den ble tidligere ofte regnet til en egen familie, Alangiaceae.
Artene er løvfellende eller eviggrønne trær, busker eller lianer. Bladene er hele med buete nerver og sitter spredt. Blomstene er tvekjønnede og sitter i sidestilte kvaster. Det er 4–10 begerblad og like mange kronblad. Frukten er en steinfrukt med ett eller to frø.
De fleste artene vokser i tropiske og subtropiske deler av Øst- og Sørøst-Asia. Fem arter finnes utenom dette området. Alangium platanifolium har en utbredelse som strekker seg fra Øst-Asia inn i Russlands fjerne østen. Alangium chinense (i vid betydning) er utbredt fra Sørøst-Asia til Afrika. Alangium salviifolium har den største utbredelsen, fra Afrika til Australia, Fiji og Ny-Caledonia. Alangium villosum forekommer fra Sørøst-Asia til Australia og de vestlige stillehavsøyene. Alangium grisolleoides er endemisk for Madagaskar.
I tertiær hadde slekta en vid utbredelse på den nordlige halvkule, og pollen og fruktrester er funnet i Europa og Nord-Amerika. I Mellom-Europa døde Alangium ut i tidlig pliocen, men i Georgia overlevde slekta til calabrium i pleistocen.
Alangium er en planteslekt som i APG IV-systemet regnes til kornellfamilien. Den ble tidligere ofte regnet til en egen familie, Alangiaceae.
Artene er løvfellende eller eviggrønne trær, busker eller lianer. Bladene er hele med buete nerver og sitter spredt. Blomstene er tvekjønnede og sitter i sidestilte kvaster. Det er 4–10 begerblad og like mange kronblad. Frukten er en steinfrukt med ett eller to frø.
De fleste artene vokser i tropiske og subtropiske deler av Øst- og Sørøst-Asia. Fem arter finnes utenom dette området. Alangium platanifolium har en utbredelse som strekker seg fra Øst-Asia inn i Russlands fjerne østen. Alangium chinense (i vid betydning) er utbredt fra Sørøst-Asia til Afrika. Alangium salviifolium har den største utbredelsen, fra Afrika til Australia, Fiji og Ny-Caledonia. Alangium villosum forekommer fra Sørøst-Asia til Australia og de vestlige stillehavsøyene. Alangium grisolleoides er endemisk for Madagaskar.
I tertiær hadde slekta en vid utbredelse på den nordlige halvkule, og pollen og fruktrester er funnet i Europa og Nord-Amerika. I Mellom-Europa døde Alangium ut i tidlig pliocen, men i Georgia overlevde slekta til calabrium i pleistocen.
Alangium é um género botânico pertencente à família Cornaceae.[1][2]
Alangium Lam. (1783), nom. cons.
Синонимы Типовой вид
Алангиум (лат. Alangium) — род деревянистых растений семейства Кизиловые (Cornaceae).
Деревья или кустарники. Листья простые, очередные, без прилистников; либо пальчатолопастные, либо цельные, яйцевидные, эллиптические или продолговато-эллиптические. Цветки правильные, собраны в цимозные соцветия в пазухах листьев. Лепестки белые, кремовые или желтоватые, линейные или ремневидные. Завязь нижняя, двугнёздная или одногнёздная. Плод — красная, жёлтая, синяя, тёмно-фиолетовая или почти чёрная костянка.
Род Алангиум включает 27 видов[2]:
八角枫属，学名Alangium，根据传统分类法，是属于八角枫科的乔木或灌木，根据APG II 分类法，它属于山茱萸科（Cornaceae）。八角枫属包括17个品种，分布在非洲、中国、日本、东南亚和大洋洲，中国有8种，广泛分布于长江以南各省，少数种可北上到河北。
该属树木单叶互生；花两性，排成腋生的聚伞花序，花萼和花瓣为4-10，花瓣线形，外卷；果实为核果。
八角枫属，学名Alangium，根据传统分类法，是属于八角枫科的乔木或灌木，根据APG II 分类法，它属于山茱萸科（Cornaceae）。八角枫属包括17个品种，分布在非洲、中国、日本、东南亚和大洋洲，中国有8种，广泛分布于长江以南各省，少数种可北上到河北。
박쥐나무속(Alangium)은 속씨식물의 한 속이다. 층층나무과(Cornaceae)로 분류하거나, 혹은 독립된 박쥐나무과(Alangiaceae)로 분류하기도 한다.
관목 또는 교목으로 잎은 홑잎에 어긋나며 턱잎은 없다. 꽃은 흰색, 연한 노란색, 방사상칭이고 양성화이다. 잎겨드랑이에 취산꽃차례로 달리고, 꽃자루에 마디가 있다. 꽃받침은 소형, 절두형, 가장자리에 4-10개의 톱니가 있다. 꽃잎은 4-10장, 겹치지 않고 맞닿아 배열하며 대개 선형이다. 수술은 꽃잎과 같은 수이고, 어긋나며 또는 2-4배수, 안쪽에 털이 있다. 꽃밥은 2실, 선형, 세로로 열개이다. 씨방은 하위, 1-2실, 암술대는 단일, 곤봉 모양이거나 2-3갈래이다. 핵과는 씨가 1개, 꽃받침의 톱니와 화반 위에 자리잡고 있다.
한국에는 단풍박쥐나무(Alangium platanifolium (Siebold & Zucc.) Harms)와 그 변종인 박쥐나무(Alangium platanifolium var. trilobum (Miq.) Ohwi)가 있다.
