Polski owczarek podhalański

 

Pochodzenie:  Polska
Grupa:  1
Sekcja:  1 psy pasterskie (owczarskie)
Próby pracy:  Nie
Średnia długość życia:  12-15 lat
Wysokość:  ok. 65 cm
Waga:  ok. 50 kg
Użytkowość:  pies pasterski i stróżujący
Aktywność:
Podatność na szkolenie:
Zdrowie:
Pielęgnacja:
Towarzyskość:
Dziecko:
Dla alergików: Nie
Przykładowe aktywności: dogtrekking
rally-o
canicross
treibball
nosework

Historia rasy:

Polski Owczarek Podhalański to jedna z pięciu rodzimych ras. Pochodzi od białych psów stróżujących, które przybyly do Europy ze wschodu. Najprawdopodobniej ma wspólnego przodka z Kuvaszem i Czuvaczem. Białe umaszczenie było preferowane z uwagi na lepszą mozliwość odróżnienia psa od wilka czy niedzwiedzia. Ten pies mimo że należy do grupy psów pasterskich nie ma za zadanie zaganiania owiec, lecz obronę stada przed drapieżnikami.w 1937 roku zorganizowana została pierwsza wystawa Owczarków podhalańskich, jednoczęsnie powołano do życia Klub Owczarka Podhlańskiego. w 1937 roku opracowany zostal pierwszy wzorzec, który nastęnie został znowelizowany w roku 1972.

Temperament/charakter:

Podhalan to pies o spokojnej naturze, inteligentny i czujny. Cechuje go wiernosć, niezależność, duża samodzielność i pewność siebie. Ma doskonały instynkt obrończy oraz opiekuńczy, silnie przywiązuje się do opiekunów. Jest łagodny,tolerancyjny i cierpliwy oraz opanowany. Trudno go wyprowadzic z równowagi ze względu na wysoki próg pobudzenia.

Potrzeby rasy:

Podhalan nie wymaga dużej ilosci ruchu, nie będzie godzinami biegał. Ten pies lepiej sprawdzi się jako kompan długich wycieczek, lubi spacery i pływanie. Opiekun podhalana musi być pewny siebie, opanowany i konsekwentny, ten pies nie będzie ślepo wykonywal rozkazów, relacja z nim opiera się raczej na współpracy. Podhalan będzie zrównoważonym i zdrowym psychicznie psem gdy zapewni mu się możliwość realizacji wrodzonych potrzeb czyli stróżowania i obrony a także bliski kontakt z opiekunem, ponieważ uwielbia towarzystwo i pieszczoty.

Zdrowie i pielęgnacja:

Podhalan to pies zdrowy, rzadko choruje, ma sporą krzepę oraz odporność. Jak wiekszosć dużych ras ma tendencję do dysplazji stawów biodrowych, moze także być zagrożony skrętem żołądka oraz wadą powiek (entropium i ektropium). Pielęgnacja nie jest zbyt wymagająca, poza okresem linienia wystarczy okresowe szczotkowanie i sporadyczna kąpiel w szamponie do bialeś sierści.